Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gryfinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 października 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gryfinie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:	SSR Agnieszka Brodzińska
Protokolant:	st.sekr.sądowy Joanna Purtak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 października 2016 r. sprawy

M. G. (1) s. M. i H. z domu N. ur. (...) w G.

oskarżonego o to że:

1.  w dniu 8 grudnia 2015 roku w miejscowości Ż. na terenie posesji oznaczonej numerem (...) dokonał uszkodzenia samochodu osobowego marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) poprzez oblanie go substancją chemiczną w wyniku czego doszło do uszkodzenia powłoki lakierniczej pojazdu powodując straty w kwocie 12.510,39 zł na szkodę M. G. (2),

tj. o czyn z art. 288 § 1 kk

2.  w dniu 25 października 2013 roku w miejscowości Ż. będąc kierującym pojazdem marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wdarł się na teren ogrodzonej posesji oznaczonej numerem (...) oraz wbrew żądaniu osoby uprawnionej miejsca tego nie opuścił,

tj. o czyn z art. 193 kk

I.  M. G. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie pierwszym części wstępnej wyroku i za ten czyn na podstawie art. 288 § 1 kk wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  M. G. (1) uznaje za winnego tego, że w dniu 25 października 2013 roku w miejscowości (...) wjechał na teren ogrodzonej posesji stanowiącej współwłasność E. P. samochodem marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i wbrew jej żądaniu miejsca tego nie opuścił, tj. czynu z art. 193 kk i za ten czyn na podstawie powołanego przepisu wymierza mu karę grzywny w liczbie 60 (sześćdziesięciu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda,

III.  Na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 kk i art. 72 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby
2 (dwóch) lat i zobowiązuje oskarżonego do informowania sądu o przebiegu okresu próby,

IV.  Na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej M. G. (2) kwoty 12.510,39 (dwunastu tysięcy pięciuset dziesięciu 39/100) złotych,

V.  Na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt II K 318/16

UZASADNIENIE

E. P. i M. G. (1) byli parą. Rozstali się w 2013 r. i E. P. związała się z P. G..

W dniu 25 października 2013 roku w godzinach wieczornych E. P. i P. G. samochodem wrócili do miejsca zamieszkania E. P. w miejscowości Ż. nr 13. Gdy wjechali na teren posesji, kiedy brama była jeszcze otwarta, bezpośrednio za nimi wjechał M. G. (1) poruszający się pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...). W samochodzie oprócz niego znajdowały się jeszcze trzy osoby. M. G. (1) wysiadł z pojazdu i oświadczył, że chce rozmawiać z P. G.. E. P. odpowiedziała, że nie będzie żadnej rozmowy, gdyż nie przyjechał sam i zażądała, aby opuścił jej posesję. M. G. (1) nie zareagował na jej polecenie i w dalszym ciągu nalegając na rozmowę zaczął zbliżać się w ich kierunku. Wówczas E. P. ponownie wyprosiła go z posesji i wraz z P. G. w obawie przed dalszym rozwojem wydarzeń, udali się do domu, zamykając drzwi na klucz. Gdy byli już wewnątrz, M. G. (1) zaczął dzwonić na jej telefon komórkowy i stacjonarny, domagając się rozmowy z P. G., a gdy odmawiała, używał obraźliwych słów. W tym czasie w domu przebywali także rodzice E. P.. W. P. (1) usłyszała, że na podjeździe ich posesji znajduje się także inny pojazd i E. P. opowiedziała matce o incydencie sprzed domu, a także o telefonach od M. G. (1). Wówczas W. P. (2) postanowiła porozmawiać z M. G. (1) i po tej rozmowie M. G. (1) opuścił posesję.

Bezpośrednio po zdarzeniu P. G. powiadomił Policję o groźbach wypowiadanych wobec niego przez M. G. (1). Na miejsce zostali skierowani funkcjonariusze Policji. P. G. nie złożył jednak zawiadomienia o przestępstwie, w związku z czym nie toczyło się postepowanie w powyższej sprawie.

Dowód: zeznania E. P. k. 28-29 akt w zw. z k. 36v-37 zbioru A

zeznania P. G. k. 29-29v.

zeznania W. P. (2) k. 30 w zw. z k. 52v zbioru A

notatnik służbowy k. 60-62 zbioru A

W dniu 7 grudnia 2015 roku, pomiędzy godz. 7.00 a godz. 9.00 rano, P. G., jadąc samochodem, zauważył na drodze pomiędzy miejscowością Ż. a G. M. G. (1), kierującego pojazdem o nr rej. (...) 75. P. G. miał wiedzę, iż M. G. (1) nie posiada uprawnień do kierowania pojazdami. M. G. (1) również zauważył P. G. i wówczas zaczął zachowywać się agresywnie na jezdni, wyprzedzać w miejscach niedozwolonych, gwałtownie hamować, przekraczać dopuszczalną prędkość. Z uwagi na zachowanie M. G. (1), P. G. zawiadomił policję. M. G. (1) został zatrzymany prze patrol Policji w G., a przejeżdżający P. G. zatrzymał się przy interweniujących funkcjonariuszach i poinformował ich, że na kamerach znajdujących się przy szkole podstawowej w K. widać, jak M. G. (1) łamie przepisy drogowe. M. G. (1) za jazdę bez uprawnień został ukarany mandatem w wysokości 500 zł.

Dowód: zeznania P. G. k. 29-29v.

W tym samym dniu, około południa P. G. wraz z matką M. G. (2) udali się do E. S. prowadzącej sklep i biuro rachunkowe przy ul. (...) w G.. W garażu znajdującym się naprzeciwko posesji E. S. w tym czasie przebywał również M. G. (1). Gdy P. G. z E. S. wyszli z biura, usłyszeli z naprzeciwka „G., będzie cię bolało”. P. G. nic nie odpowiedział na tę zaczepkę, zaś E. S. wyjaśnił, że to były chłopak jego dziewczyny.

Tego dnia, z uwagi na zachowanie M. G. (1), P. G. wraz z E. P. postanowili spędzić noc u rodziców mężczyzny.

Dowód: zeznania P. G. k.29-29v. akt

zeznania M. G. (2) k. 27v-28 akt

zeznania E. S. 30v akt

W dniu 8 grudnia 2015 r. około godziny 22.00 E. P. i P. G. wrócili samochodem marki A. (...) o nr rej. (...) należącym do M. G. (2) ze S. do mieszkania E. P. w Ż.. Po powrocie do domu przyszła do nich młodsza siostra E.- Z. P. i powiedziała, że od wczoraj zauważyła, że przy ich ulicy jeździ samochód, który zwalnia przed ich posesją. Wówczas E. P. wyjrzała przez okno i również zauważyła pojazd marki V. (...) o kolorze granatowym, który okazał się własnością M. K., kolegi M. G. (1). P. G., na prośbę narzeczonej przestawił samochód należący do jego matki, pod okna domu, aby był bardziej widoczny. Następnie, wraz z J. P. zaczęli montować kamerę w ten sposób, aby nagrywała ona zaparkowany pojazd. W tym czasie E. P. i Z. P. także znajdowały się w pokoju i obserwowały podwórze. Wówczas wszyscy zauważyli, jak M. G. (1) skrada się przez podwórze, trzymając w ręku butelkę. P. G. otworzył okno i krzyknął do M. G. (1), aby opuścił posesję, wtedy M. G. (1) zbliżył się do pojazdu marki A. (...), polał jego maskę oraz bok samochodu od strony kierowcy nieznaną substancją chemiczną i uciekł przechodząc przez ogrodzenie posesji.

P. G. i Z. P. wyszli przed dom, aby obejrzeć samochód. Jednocześnie P. G. powiadomił Policję, która poinformowała, że należy obserwować, czy sprawca nie wróci na miejsce zdarzenia. Po około 10 minutach na podwórzu znów pojawił się M. G. (1), wobec czego P. G. jeszcze raz zadzwonił na Policję i wtedy został wysłany patrol interwencyjny z C.. Po przyjeździe funkcjonariuszy M. G. (1) nie było już na miejscu zdarzenia oraz nie został ujęty w jego pobliżu.

Bezpośrednio po zdarzeniu W. P. (2) zadzwoniła do H. G. poinformować, że jej syn uszkodził pojazd P. G. i z prośbą o interwencję.

Dowód: zeznania E. P. k. 28-29 akt w zw. z k. 36v-37 zbioru A

zeznania P. G. k. 29-29v.

zeznania W. P. (2) k. 30 w zw. z k. 52v zbioru A

zeznania J. P. k.30-30v.

zeznania Z. P. k.30v.-31

Samochód marki A. (...) o nr rej. (...) został zakupiony w dniu 2 grudnia 2015 r. przez M. G. (2) za cenę 28.000 zł. W wyniku zdarzenia, na skutek działania nieustalonej substancji chemicznej w samochodzie zostały uszkodzone lakier na powierzchni: pokrywy silnika, przedniego lusterka od strony kierowcy, drzwiach kierowcy, chromowana listwa oklejająca szybę drzwi kierowcy. Koszt naprawy powyższych uszkodzeń według wyceny wynosi 12.510,39 zł.

Dowód: umowa kupna sprzedaży k.67 zbioru A

protokół oględzin i dokumentacja zdjęciowa k. 8-13 zbioru A

kosztorys naprawy k. 70-72 zbioru A

M. G. (1) ma 26 lat, ma wykształcenie zawodowe, jest kawalerem. Nie ma nikogo na utrzymaniu. Jest bezrobotny, opiekuje się chorym dziadkiem. Utrzymuje się z zasiłku opiekuńczego w wysokości 520 zł. Posiada pojazd marki A. (...) o wartości około 10.000 zł. Był karany za czyn z art. 178a § 1 k.k.

Dowód: oświadczenie M. G. (1) k. 27 akt

informacja z K. k. 86-87 zbioru A

M. G. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów.

W postępowaniu przygotowawczym wyjaśnił, że był w związku konkubenckim z E. P., rozstali się w dobrych stosunkach. Z P. G. rozmawiał raz w życiu, gdy ten zaproponował mu przyjaźń, na którą nie przystał. Nie jest w żadnym konflikcie z P. G., gdyż nie utrzymuje z nim kontaktu. Wyjaśnił, że nigdy nie wydzwaniał, ani nie odgrażał się P. G.. Również od czasu rozstania nie dzwonił do byłej konkubiny, nie utrzymywał z nią żadnych kontaktów. Nie przypomina sobie, aby w październiku 2013 r. wjeżdżał na posesję E. P. i zakłócał jej mir domowy. Także nie przypomina sobie, aby chciał kiedykolwiek rozmawiać z P. G.. Nie przypomina sobie aby w październiku 2013 r. prowadził z E. P., P. G. oraz matką E. rozmowy telefoniczne.

W odniesieniu do drugiego z zarzucanych mu czynów, wyjaśnił, że w dniu 8 grudnia 2015 r. w ogóle nie przebywał na posesji W. P. (2) i nie dokonał uszkodzenia pojazdu A. (...). Tego dnia był wraz z M. K. i R. L.. Jeździli samochodem marki V. (...) należącym do siostry R. L.. Najpierw byli na (...)ie w miejscowości B., a później pojechali do G.. W drodze powrotnej zatrzymali się jeszcze na (...) w W.. Tego wieczoru dzwoniła jego mama i informowała go, że rozmawiała z W. P. (2) o uszkodzeniu pojazdu P. G.. Ponadto w dniu 7 grudnia 2015 r. został zatrzymany przez patrol Policji i ukarany mandatem karnym w wysokości 500 zł za brak uprawnień do kierowania pojazdami. Zawiadomił Policję P. G., gdyż w trakcie interwencji zatrzymał się koło radiowozu i sam to przyznał. P. G. cały czas go prześladuje, zajeżdża drogę jego bratu i cały czas o coś go oskarża. Nie zajeżdżał w dniu 7 grudnia 2015 r. drogi P. G.. Widział go jeszcze tego dnia na ul. (...) w G., gdy przebywał w garażu kolegi. Nie wypowiadał wówczas wobec niego żadnych gróźb (wyjaśnienia oskarżonego k.80 zbioru A).

W toku postępowania sądowego oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i podtrzymał wyjaśnienia złożone na etapie postępowania przygotowawczego.

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia M. G. (1) odnośnie obu zarzucanych mu czynów nie zasługują na wiarę. Wyjaśnienia te pozostają w sprzeczności z zeznaniami pokrzywdzonej E. P. oraz świadków P. G., W. P. (2), J. P. i Z. P., które to zeznania Sąd ocenił jako w pełni wiarygodne.

Odnośnie zdarzenia z 2013 r. Sąd swoje ustalenia oparł na zeznaniach pokrzywdzonej E. P.. Pomimo upływu czasu opisała ona szczegółowo przebieg zajścia wskazując, iż oskarżony wykorzystując otwartą na chwilę bramę, wjechał na posesję i nie chciał jej opuścić pomimo żądania E. P.. Z zeznań świadka wynika, iż w obawie przed oskarżonym i jego kolegami musiała wraz z P. G. chronić się w domu. Pomimo tego oskarżony nie opuścił posesji, wydzwaniał do pokrzywdzonej i P. G. i dopiero po interwencji W. P. (2), matki pokrzywdzonej, odjechał wraz z kolegami. Powyższe znalazło potwierdzenie w relacji świadków P. G. i W. P. (2). Pośrednim dowodem wskazującym, iż zdarzenie z udziałem M. G. (1) miało miejsce są zapisy w notatnikach służbowych funkcjonariuszy Posterunku Policji W.-B., z których wynika, iż w dniu 25 października 2013 r. P. G. powiadomił policję o wypowiadanych wobec niego przez oskarżonego groźbach. Z zeznań pokrzywdzonej E. P. i P. G. wynika, iż nie składali zawiadomienia o przestępstwie, ponieważ liczyli na to, że tego rodzaju zachowania nie będą się powtarzać.

Odnośnie zdarzenia z 8 grudnia 2015 r. Sąd swoje ustalenia oparł na zeznaniach świadków E. P., P. G., W. P. (2), J. P. i Z. P.. Świadkowie ci przesłuchiwani zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i na rozprawie przedstawili spójną i konsekwentną wersję zdarzenia, a ich relacje nie zawierają sprzeczności. Wszyscy świadkowie za wyjątkiem W. P. (2) widzieli i rozpoznali oskarżonego, a co do tego rozpoznania nie mieli żadnych wątpliwości. Podkreślić należy, iż M. G. (1) był wszystkim świadkom dobrze znany nie tylko z racji zamieszkiwania w tej samej miejscowości, ale przede wszystkim z uwagi na wieloletni związek z E. P.. Chociaż E. P. i P. G. nie pozostawali z M. G. (1) w najlepszych relacjach, to jednak trudno przyjąć, aby zarówno oni jak i pozostali członkowie rodziny fałszywie pomawiali oskarżonego o popełnienie przestępstwa. Nie ulega wątpliwości, iż samochód M. G. (2) uległ poważnemu uszkodzeniu, a tym samym osoby te były przecież najbardziej zainteresowane poszukiwaniem i ujawnieniem faktycznego sprawcy uszkodzeń a nie obciążaniem M. G. (1) w sytuacji, jeżeli czynu tego by nie popełnił.

Zdarzenie opisywane przez świadków jest także logiczną konsekwencją zajść jakie miały miejsce w dniu poprzedzającym tj. 7 grudnia 2015 r. Z wyjaśnień samego M. G. (1) wynika, iż tego dnia został on ukarany mandatem w kwocie 500 zł na skutek interwencji P. G., który powiadomił Policję o kierowaniu bez uprawnień i zachowaniu oskarżonego na drodze. M. G. (1) sam przyznał, iż miał świadomość, iż to P. G. „przyczynił się” do jego ukarania. Tym samym oskarżony miał niewątpliwie bezpośredni i aktualny powód, aby za to zachowanie zemścić się na obecnym partnerze jego byłej dziewczyny. Z zeznań Z. P. wynika, iż w dniu 7 grudnia w godzinach wieczornych pod posesją przejeżdżał wielokrotnie samochód V. (...), który jak się później okazało należał do M. K., kolegi oskarżonego. Z kolei świadkowie M. G. (2) i E. S. słyszały, kierowane w dniu 8 grudnia w godzinach porannych słowa „G. to będzie bolało”. Powyższe zeznania Sąd uznał za w pełni wiarygodne. Z wszystkich tych relacji wynika logiczny ciąg zdarzeń, który doprowadził do zajścia jakie miało miejsce w godzinach wieczornych w dniu 8 grudnia na posesji w Ż. (...).

W świetle powyższych dowodów wyjaśnienia oskarżonego jak też wspierające jego wersję zeznania świadków M. K. i R. L. nie zasługują na wiarę i zmierzają wyłącznie do ochrony oskarżonego przed odpowiedzialnością karną. Według forsowanej wersji oskarżony nie mógł dopuścić się tego czynu, ponieważ przebywał z kolegami, z którymi udał się do B.. Z zeznań świadków E. P., P. G., W. P. (2), J. P. i Z. P. wynika, iż zdarzenie miało miejsce pomiędzy godziną 22.00 a 23.00, a z wykazu połączeń telefonu oskarżonego (k.109) wynika, iż jeszcze o godzinie 21.45 telefon oskarżonego logował się w (...) w K., a dopiero o godzinie 23.10 w B.. Powyższe wskazuje, iż oskarżony do miejscowości B. mógł udać się już po dokonaniu przestępstwa.

Niczego do sprawy nie wniosły zeznania Ł. R., który nie był świadkiem zdarzenia, a jego relacje dotyczące prowadzenia samochodu przez P. G. pozostają bez znaczenia dla sprawy.

Ustalając wartość szkody Sąd oparł się na kosztorysie przedstawionym przez pokrzywdzoną M. G. (2). Wycena została sporządzona przez kompetentną osobę i nie była w toku postępowania kwestionowana przez oskarżonego.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, iż sprawstwo i wina oskarżonego w zakresie przypisanych mu czynów nie budzą wątpliwości.

M. G. (1) w dniu 25 października 2013 roku w miejscowości (...) wjeżdżając na teren ogrodzonej posesji stanowiącej współwłasność E. P. samochodem marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i wbrew jej żądaniu nie opuszczając tego miejsca wyczerpał znamiona występku z art. 193 kk.

Nadto w dniu 8 grudnia 2015 roku w miejscowości Ż. na terenie posesji oznaczonej numerem (...) dokonując uszkodzenia samochodu osobowego marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) poprzez oblanie go substancją chemiczną w wyniku czego doszło do uszkodzenia powłoki lakierniczej pojazdu powodując straty w kwocie 12.510,39 zł na szkodę M. G. (2) zrealizował znamiona przestępstwa z art. 288 § 1 kk.

Przestępstwo z art.193 kk zostało popełnione w czasie obowiązywania ustawy w brzmieniu sprzed nowelizacji, jaka nastąpiła z dniem 1 lipca 2015 r. Sąd zastosował ustawę nową albowiem poprzednia w odniesieniu do tego przestępstwa nie była względniejsza.

Przy wymiarze kary za ten czyn Sąd miał na uwadze, iż stopień społecznej szkodliwości nie był wysoki. Pokrzywdzona nie była na posesji sama a ze swoim partnerem i matką, co niewątpliwie zmniejszało jej obawy w związku z zachowaniem oskarżonego. Po interwencji matki pokrzywdzonej oskarżony opuścił posesję. W związku z powyższym Sąd uznał, iż kara grzywny w liczbie 60 stawek dziennych jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu.

Odnośnie czynu z art.288 § 1 kk Sąd przyjął wysoki stopień społecznej szkodliwości. Oskarżony działał z niskich pobudek, w poczuciu całkowitej bezkarności. Pomimo tego, że został zauważony przez P. G., który krzyknął do niego, nie odstąpił od czynu. Szkoda, którą spowodował była wysoka, a dotknęła osobę, która z oskarżonym nie była w żaden sposób skonfliktowana. Na korzyść oskarżonego Sąd poczytał jego niekaralność w chwili popełnienia tego czynu.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, iż kara 8 miesięcy pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości tego czynu i spełni cele prewencji szczególnej i ogólnej. Wykonanie tej kary Sąd warunkowo zawiesił na okres próby 2 lat i zobowiązał oskarżonego do informowania Sądu o przebiegu okresu próby. Zdaniem Sądu okres zawieszenia jest wystarczający dla oceny czy kara spełniła swoje cele wobec oskarżonego a nadto umożliwi kontrolę wykonania orzeczonego obowiązku naprawienia szkody.

Sąd na podstawie art.46 § 1 kk zobowiązał M. G. (1) do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz M. G. (2) kwoty 12 510, 39 zł. Jest to kwota odpowiadająca wycenie przedstawionej przez pokrzywdzoną. Pokrzywdzona wskazała, iż dokonała napraw samochodu we własnym zakresie, ale nie przywróciło to stanu poprzedniego. Tymczasem pokrzywdzony ma prawo uzyskać odszkodowanie w takiej wysokości, aby w pełni pokryło szkodę wyrządzoną przestępstwem.

W związku z tym, iż M. G. (1) został skazany Sąd obciążył go kosztami procesu.