Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gryfinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gryfinie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:	SSR Piotr Podleśny
Protokolant:	Marta Kubiak

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Moniki Cruz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 grudnia 2015 r., 7 marca 2016 sprawy

P. S. s. B. i E. z domu J. ur. (...) w G. oskarżonego o to że:

W dniu 17 sierpnia 2015 roku około godziny 03:00 w G. przy ul. (...) w sklepie (...) działając wspólnie i w porozumieniu z innym ustalonym sprawcą, w celu dokonania kradzieży, po uprzednim użyciu przemocy fizycznej wobec ekspedientki sklepu (...), poprzez schwytanie jej oburącz za ręce w okolicy przedramion oraz popchnięcie i przewrócenie na podłogę zaplecza sklepu, w wyniku czego spowodował u J. G. sińce i otarcia naskórka przedramion, nadgarstków i ręki prawej, co spowodowało naruszenie funkcji obu kończyn górnych na okres nieprzekraczający dni 7 w rozumieniu art. 157§2 k.k., a następnie zabrał w celu przywłaszczenia z kasy sklepowej pieniądze w kwocie 620,32 zł, czym działał na szkodę J. G. i N. P.,

tj. o czyn z art. 280 § 1 kk

I.  Uznaje oskarżonego P. S. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to przestępstwo na podstawie art. 280 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk przy zastosowaniu art. 37b kk karę wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę ograniczenia wolności w rozmiarze 2 (dwóch) lat z obowiązkiem wykonania nieodpłatnej dozorowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym

II.  Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności zalicza okres jego zatrzymania i tymczasowego aresztowania w sprawie od 17 sierpnia 2015 godz. 03.25 do dnia 9 października 2015 godz. 15.25

III.  Na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w całości

IV.  Na podstawie § 14 ust.1 pkt 2 i ust. 2 pkt 3 i § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu przyznaje adwokatowi P. M. od Skarbu Państwa kwotę 723,24 (siedemset dwadzieścia trzy złote dwadzieścia cztery grosze) tytułem kosztów pomocy prawej udzielonej z urzędu

UZASADNIENIE

W nocy z 16 na 17 sierpnia 2015 r. K. Z. zadzwonił do P. S., proponując „zrobienie jakiejś akcji” ze względu na brak pieniędzy, mówił, że ma temat do zrobienia za duże pieniądze. P. S. pytał co to takiego, K. Z. powiedział, że wszystkiego dowie się na miejscu, poprosił go o przyniesienie mu ciuchów w postaci bluzy, spodni, oraz czapki lub kominiarki.

P. S. wziął spodnie, bluzę i czapkę, spotkał się z K. Z. około godziny 0.50 dał mu ubrania, które Z. założył w celu uniknięcia rozpoznania w trakcie planowanego zdarzenia. Ponieważ K. Z. miał na sobie klapki, P. S. pożyczył mu również buty sportowe, gdyż były one wygodniejsze w przypadku ucieczki. K. Z. zaproponował dokonanie kradzieży pieniędzy ze sklepu nocnego w centrum miasta, P. S. zgodził się na to, miał stać niedaleko na czatach i gwizdać, gdyby jechała Policja albo ktoś wchodził do sklepu. Razem udali się w okolice sklepu.

Dowód:

1.  Wyjaśnienia P. S. k. 20 - 21 zbioru E

2.  Wyjaśnienia K. Z. k. 4 – 6 oraz 26 – 27 zbioru E

3.  Nagranie monitoringu – k. 95

Przed dokonaniem tej kradzieży P. S. udał się do sklepu, żeby zobaczyć sposób zamontowania kamer. Około godziny przed dokonaniem rozboju wszedł do sklepu (...) przy ul. (...) w G., rozejrzał się a następnie zapytał ekspedientkę J. G. czy jest w sklepie sama. Kobieta odpowiedziała twierdząco, odniosła wrażenie, że oskarżony zachowuje się w dziwny sposób. Ten kupił napój energetyczny i wyszedł ze sklepu, opowiedział o wizycie w sklepie (...).

Dowód:

1.  Zeznania J. G. k. 75v - 76 oraz k. 5 zbioru C (71 – 72)

2.  Wyjaśnienia P. S. k. 20 - 21 zbioru E

3.  Wyjaśnienia K. Z. k. 4 – 6 oraz 26 – 27 zbioru E

K. Z. i oskarżony zauważyli kilka osób przebywających w okolicy sklepu, do których podeszli i zapytali czy mają oni nóż. Mężczyźni odpowiedzieli przecząco, więc P. S. i K. Z. oddalili się.

Około godziny 3:00 K. Z. i P. S. przystąpili do dokonania rozboju. P. S. nie wszedł do sklepu (...), stał po przeciwnej stronie ulicy, w okolicach sklepu (...) i zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami dokonanymi między współsprawcami, obserwował okolice sklepu. W razie potrzeby miał dać znać znajdującemu się w środku K. Z. o zbliżających się funkcjonariuszach policji lub innych osobach, mogących wejść do sklepu w chwili dokonywania przestępstwa.

W tym samym czasie do sklepu wszedł K. Z.. Wykorzystał fakt, że ekspedientka znajdowała się na zapleczu sklepu, wszedł za ladę sklepową i skierował się w stronę kasy. Gdy J. G. wyszła z zaplecza i zobaczyła K. Z., ten chwycił ją oburącz za ręce w okolicy przedramion i popchnął ją, w wyniku czego kobieta przewróciła się na podłogę zaplecza sklepu. Następnie K. Z. zabrał z kasy sklepowej pieniądze w kwocie 620,32 zł, wyszedł ze sklepu i uciekł w kierunku bloków na ul. (...).

Pokrzywdzona wezwała policję, przybyłym na miejsce funkcjonariuszom opowiedziała o przebiegu zdarzenia, zabezpieczono też nagranie z monitoringu.

Dowód:

1.  Wyjaśnienia P. S. k. 20 - 21 zbioru E

2.  Wyjaśnienia K. Z. k. 4 – 6 oraz 26 – 27 zbioru E

3.  Zeznania J. G. k. 75v - 76 oraz k. 5 zbioru C (71 – 72)

4.  Zeznania A. J. k. 1 – 2 zbioru C

5.  Zeznania D. P. k. 11 – 12 zbioru C

6.  Zeznania Ł. C. k. 17 -18 zbioru C

7.  Zeznania Ł. J. k. 24 – 25 zbioru C

8.  Zeznania N. P. k. 32 – 33 zbioru C

9.  Nagranie z monitoringu k. 95

10.  Pokwitowanie odbioru pieniędzy k. 19 zbioru G

11.  Protokół przeszukania K. Z. k. 1 – 2 zbioru H

12.  Protokół przeszukania P. S. k. 4 – 5 zbioru H

13.  Protokół oględzin miejsca zdarzenia k. 11 – 13 zbioru H

14.  Protokół oględzin płyty DVD z zapisem monitoringu wraz z dokumentacją fotograficzną k. 18 – 26 zbioru H

15.  Protokół oględzin rzeczy wraz z dokumentacją fotograficzną k. 27 – 30 zbioru H

W wyniku przemocy użytej przez K. Z., J. G. doznała obrażeń w postaci sińców i otarcia naskórka przedramion, nadgarstków i ręki prawej, co spowodowało naruszenie funkcji obu kończyn górnych na okres nieprzekraczający 7 dni.

Dowód:

1.  Zeznania J. G. k. 75v – 76 oraz k. 5 zbioru C (71 – 72)

2.  Protokół oględzin ciała J. G. k. 6 -7 zbioru H

3.  Opinia sądowo – lekarska k.1-8 zbioru E

Po dotarciu do bloków przy ul. (...) w G., K. Z. przebrał się, ciuchy które miał na sobie w chwili dokonania rozboju wyrzucił do śmietnika, a czapkę zostawił w pobliskich zaroślach. Następnie zadzwonił do P. S. i umówił się z nim pod sklepem (...) przy ul. (...) w G.. Gdy mężczyźni spotkali się w umówionym miejscu, K. Z. powiedział P. S., że ze sklepowej kasy zabrał kwotę 300 złotych, po czym dał mu kwotę 30 zł, za którą oskarżony miał kupić papierosy. Mężczyźni umówili się, że spotkają się w pobliskim parku. K. Z. został zatrzymany w drodze do parku, natomiast P. S. – w okolicach sklepu (...).

Dowód:

1.  Wyjaśnienia P. S. k. 20 - 21 zbioru E

2.  Wyjaśnienia K. Z. k. 4 – 6 oraz 26 – 27 zbioru E

3.  Zeznania A. J. k. 1- 2 zbioru C

4.  Zeznania Ł. C. k. 17 -18 zbioru C

5.  Zeznania Ł. J. k. 24 – 25 zbioru C

6.  Protokół przeszukania P. S. k. 4 -5 zbioru H

7.  Protokół oględzin miejsca znalezienia odzieży oraz odzieży wraz z dokumentacją fotograficzną k. 31 – 35 zbioru H

P. S. ma 18 lat, wykształcenie podstawowe, z zawodu jest mechanikiem. Jest kawalerem, nie ma dzieci, nie ma nikogo na utrzymaniu. Utrzymuje się z prac dorywczych, ostatnio pracował przy układaniu kostki brukowej. Nie posiada majątku większej wartości. Nie był karany, choć prowadzono wobec niego szereg spraw z ustawy o nieletnich, które dotyczyły czynów przeciwko mieniu, z użyciem przemocy, gróźb. W miejscu zamieszkania ma negatywną opinię.

Dowód:

1.  oświadczenie oskarżonego k. 75

2.  dane osobopoznawcze k. 13 zbioru E

3.  dane o karalności k. 50 zbioru E

4.  informacja z systemu teleinformatycznego k. 62 – 63 zbioru E

5.  dokumentacja z akt spraw prowadzonych przez Sąd Rodzinny – k. 78-85

Oskarżony w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. W trakcie przesłuchania wyjaśnił, że K. Z. – współsprawca rozboju, którego oskarżony poznał kilka dni wcześniej – zadzwonił do niego w nocy w której dokonali przestępstwa i poprosił go o przyniesienie mu bluzy, spodni i czapki, albo kominiarki. K. Z. wyjaśnił, że ma „coś do zrobienia za łatwe pieniądze” i o wszystkim opowie oskarżonemu, gdy się spotkają. Oskarżony wyjaśnił, że gdy spotkał się z K. Z., ten powiedział mu, że chce okraść sklep nocny (...), znajdujący się przy sklepie (...), po przeciwnej stronie ulicy. Razem z K. Z. ustalili, że oskarżony będzie stał na czatach aby, w razie potrzeby, ostrzec drugiego współsprawcę. Przed dokonaniem rozboju współsprawcy podeszli do przebywających w okolicach sklepu (...) mężczyzn i poprosili ich o pożyczenie noża. Oskarżony wyjaśnił, że to K. Z. wszedł do sklepu i dokonał opisanych w zarzucie czynności, podczas gdy on stał przed sklepem i obserwował okolicę, w celu ostrzeżenia współsprawcy przez policją lub innymi osobami, chcącymi wejść do sklepu. Po dokonaniu rozboju K. Z. oddalił się w stronę bloków przy ul. (...), zadzwonił do oskarżonego i umówił się z nim przy sklepie (...). K. Z. powiedział oskarżonemu, że ukradł kwotę 300 zł z czego 30 złotych przekazał oskarżonemu, za które miał on kupić papierosy. P. S. wskazał jak ubrany był K. Z. w chwili dokonania czynu zabronionego oraz wyjaśnił, że współsprawca nie zdążył opowiedzieć mu o szczegółach dokonanego rozboju, ponieważ oskarżony został zatrzymany (vide wyjaśnienia oskarżonego k. 20 - 21 zbioru E).

W toku rozprawy oskarżony zmienił swoje wyjaśnienia i stwierdził, że nie brał udziału w dokonaniu wraz z K. Z. zarzucanego mu czynu zabronionego. Wyjaśnił, że nie wiedział o tym, że K. Z. zamierza dokonać przestępstwa. Przyznał, że był w sklepie w celu zakupu napoju energetycznego. Zaprzeczył jakoby pytał pracującą w sklepie kobietę, czy jest w sklepie sama. Wskazał, że stał około 200 metrów od sklepu i nie miał zamiaru ostrzec oskarżonego, ponieważ nie wiedział o tym, że dokonuje on rozboju. Wyjaśnił, że przyniósł K. Z. ciuchy o które znajomy prosił w rozmowie telefonicznej, jednak nie wiedział po co są mu one potrzebne. Zaprzeczył wcześniejszym wyjaśnieniom w których wskazał, że K. Z. powiedział mu o tym, że chce dokonać rozboju. Potwierdził natomiast, że Z. pytał o nóż mężczyzn przebywających w okolicach sklepu (...) i że otrzymał od niego pochodzącą z rozboju kwotę 30 zł w celu zakupu papierosów. Stwierdził, że jego wyjaśnienia z toku postępowania przygotowawczego są zupełnie odmienne, ponieważ zeznawał wtedy „w amoku” i mówił to, co mu przyszło na myśl (k. 75 -75v). W toku drugiej rozprawy potwierdził zeznania K. Z. w zakresie w jakim ten zaprzeczył, aby mężczyźni przed dokonaniem rozboju próbowali zdobyć nóż. Nie potrafił powiedzieć dlaczego na poprzedniej rozprawie zeznawał odmiennie (k. 97v – 98).

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego zarówno sprawstwo, jak i wina oskarżonego odnośnie popełnienia zarzucanego mu czynu nie budzą zdaniem Sądu wątpliwości.

Czyniąc ustalenia faktyczne w sprawie Sąd oparł się na wyjaśnieniach K. Z. i P. S. złożonych w toku postępowania przygotowawczego, zeznaniach pokrzywdzonej J. G., zeznaniach świadków: A. J., D. P., Ł. C., Ł. J., N. P., protokołach przeszukania K. Z. i P. S., protokole oględzin ciała J. G., protokole oględzin miejsca zdarzenia, nagraniu z monitoringu, protokole oględzin płyt DVD zawierającej zapis monitoringu wraz z dokumentacją fotograficzną, protokole oględzin rzeczy wraz z dokumentacją fotograficzną, protokole oględzin miejsca znalezienia odzieży oraz odzieży wraz z dokumentacją fotograficzną, opinii sądowo – lekarskiej oraz pokwitowaniu odbioru pieniędzy. Nadto Sąd oparł się na oświadczeniu oskarżonego, danych osobopoznawczych, danych o karalności oraz informacji z systemu teleinformatycznego dot. P. S..

W przedmiotowej sprawie bezspornym jest fakt, że K. Z. w nocy z 16 na 17 sierpnia 2015 r. dokonał opisanego w zarzucie przestępstwa rozboju. Mężczyzna przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, złożył wyjaśnienia, które znalazły potwierdzenie w wyjaśnieniach P. S. oraz pozostałym materiale dowodowym oraz został skazany prawomocnym wyrokiem za ten czyn.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie była natomiast kwestia udziału P. S. w dokonany rozboju. Oskarżony bowiem, mimo, że w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył obszerne wyjaśnienia, w toku rozprawy zaprzeczył współsprawstwu dokonaniu przestępstwa i zmienił przedstawioną wcześniej wersję wydarzeń, również K. Z. składając zeznania w toku rozprawy głównej w niniejszej sprawie wskazywał, że sam dokonywał rozboju, zaś P. S. o niczym nie wiedział.

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego złożone w toku postępowania przygotowawczego w pełni zasługują na wiarę, natomiast wyjaśnienia złożone w toku rozprawy nie są prawdziwe i miały na celu uniknięcie przez niego odpowiedzialności karnej. Przyczyny takiego ustalenia są następujące:

Po pierwsze, Sąd zwrócił uwagę, że wyjaśnienia złożone przez oskarżonego w toku postępowania przygotowawczego są szczegółowe, kompletne i logiczne. Oskarżony nie tylko formalnie przyznał się do winy, ale w sposób dokładny i pełny przedstawił przebieg zdarzeń w nocy z 16 na 17 sierpnia 2015 r., wskazując w jaki sposób K. Z. skontaktował się z nim, gdzie mężczyźni się spotkali, co robili przed i po dokonaniu rozboju. Jednoznacznie potwierdził, że nie tylko wiedział o rozboju, ale brał aktywny udział w jego planowaniu i dokonaniu. P. S. wyjaśnił, na czym polegała jego rola w popełnieniu przestępstwa, wskazując, że obserwował okolice sklepu i w razie potrzeby miał ostrzec K. Z.. Wskazał też, że dostarczył drugiemu współsprawcy ubrania, których ten użył do popełnienia czynu zabronionego. Co więcej, oskarżony wskazał również okoliczności drugorzędne, nie wpływające bezpośredni na jego odpowiedzialność karną, jak poznanie K. Z. krótko wcześniej, sposób i czas kontaktu telefonicznego, co wskazuje na spontaniczność, szczerość i kompletność złożonej w toku postępowania przygotowawczego relacji.

Po drugie, wyjaśnienia oskarżonego złożone w trakcie przesłuchania przed organami ścigania, znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach K. Z. złożonych w postępowaniu przygotowawczym. Wyjaśnienia obu współsprawców są zgodne i wzajemnie się uzupełniają. Sąd zauważył, że w wyjaśnieniach obu mężczyzn istnieją niewielkie sprzeczności, jednak są one w pełni usprawiedliwione. I tak, zarówno P. S. jak i K. Z. wskazali, że to drugi współsprawca próbował uzyskać nóż, co w ocenie Sądu wynika z faktu, iż każda z tych osób próbuje niejako uwolnić się od okoliczności, które mogłyby zaostrzyć odpowiedzialności związaną z próbą uzyskania niebezpiecznego narzędzia w celu dokonania przestępstwa. Drugą z rozbieżności w ich wyjaśnieniach jest fakt, że P. S. pominął fakt, że przed dokonaniem rozboju wszedł do sklepu w celu sprawdzenia monitoringu i zbadania czy owej nocy pracuje tylko jedna osoba. Okoliczność ta została natomiast podniesiona przez K. Z.. Owe drobne rozbieżności świadczą jedynie o chęci umniejszenia swojej roli w dokonaniu rozboju przez poszczególnych współsprawców, natomiast oceniając ich wyjaśnienia całościowo stwierdzić należy, że są one całkowicie zgodne w opisie najistotniejszych kwestii i brak jest podstaw by poddać w wątpliwość ich wiarygodność.

Wyjaśnienia obu mężczyzn jednoznacznie potwierdzają, że P. S. brał czynny udział w dokonaniu rozboju, jego rola była przez współsprawców wcześniej ustalona.

Po trzecie, wyjaśnienia złożone przez oskarżonego - uzupełnione wyjaśnieniami K. Z. - w toku postępowania przygotowawczego w pełni korespondują z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Analiza zeznań świadków, protokołów przeszukań i oględzin, nagranie z monitoringu oraz opinia sądowo lekarska w pełni potwierdzają stan faktyczny ustalony na podstawie wyjaśnień P. S. i K. Z. złożonych przed organami ścigania.

Zgodnie ze zgodnymi zeznaniami A. J., Ł. C. i Ł. J. P. S. był wielokrotnie widziany w towarzystwie (...) w nocy popełnienia przestępstwa. Funkcjonariusze policji potwierdzili, że K. Z. otrzymał ciuchy i buty które miał na sobie od P. S.. Ponadto, A. J. – policjantka która zatrzymała oskarżonego – zeznała, że w trakcie wstępnego rozpytania był on wyraźnie zdenerwowany, zmieniał wersję wydarzeń, nie potrafił odpowiedzieć na niektóre pytania, np. w jakim celu dał swoje buty K. Z.. Zeznania funkcjonariuszy policji zasługują na wiarę, są konkretne, jasne i logiczne. Świadkowie działali w ramach przysługujących im kompetencji i Sąd nie znalazł żadnego powodu dla mogącego obniżyć wartość dowodową ich zeznań.

Podkreślić należy, iż przekonujące w świetle zasad doświadczenia życiowego i logicznego myślenia jest to, że skoro obaj sprawcy spotkali się o godzinie 0.50, zaś do napadu doszło po godzinie 3.00, to spędzając ze sobą 2 godziny czasu rozmawiali na temat planowanego przedsięwzięcia.

Sąd dał wiarę zeznaniom J. G., która dokładnie przedstawiła wydarzenia z udziałem P. S. i K. Z. z nocy w której dokonano rozboju. Pokrzywdzona przedstawiła przebieg popełnienia przestępstwa, opisała zachowanie K. Z. oraz wskazała utraconą w wyniku rozboju kwotę. J. G. potwierdziła również, że około godziny przed dokonaniem czynu zabronionego P. S. wszedł do sklepu, rozejrzał się po nim i sprawdził czy kobieta jest w sklepie sama.

Wizyta oskarżonego w sklepie została ponadto utrwalona na nagraniu monitoringu, które co do zasady potwierdza zeznania pokrzywdzonej, choć zawiera tylko obraz a nie dźwięk oraz nie potwierdza faktu, by P. S. zaglądał na zaplecze. Owa rozbieżność mogła wynikać z upływu czasu od zdarzenia albo zdenerwowania świadka i nie przesądza o braku wiarygodności jej zeznań zwłaszcza, że pozostałe kwestie, w tym pytanie, czy sprzedawczyni jest sama – było konsekwentnie podtrzymywane przez świadka w toku kolejnych przesłuchań.

Tak więc Sąd uznał, że zeznania pokrzywdzonej są wiarygodne, w kwestii przebiegu rozboju znalazły potwierdzenie w protokole oględzin płyty DVD z zapisem monitoringu wraz z dokumentacją fotograficzną, protokołem oględzin miejsca znalezienia odzieży i odzieży wraz z dokumentacją fotograficzną oraz protokole oględzin miejsca popełnienia przestępstwa. Wyżej wymienione dowody korespondują z wyjaśnieniami K. Z., protokoły zostały sporządzone przez uprawnione podmioty a ponadto nie były kwestionowane, stąd Sąd uznał je za w pełni wiarygodne.

Zeznania D. P. i N. P. pozwalają ustalić kwotę jakiej zaboru dokonano w wyniku popełnienia przestępstwa. Podana przez świadków kwota jest zgodna z zeznaniami pokrzywdzonej oraz znajduje potwierdzenie w protokołach przeszukań P. S. i K. Z.. Kwota ta została odebrana przez pokrzywdzonego właściciela sklepu, co zostało udokumentowane w postaci pokwitowania jej odbioru. Sąd nie znalazł żadnych podstaw, pozwalających kwestionować te dowody, a tym samym wysokość poniesionej przez N. P. szkody.

Protokół oględzin miejsca odnalezienia odzieży oraz odzieży, a także protokół oględzin butów potwierdzają wersję wydarzeń przedstawioną przez K. Z. i P. S. w przedmiocie pożyczenia ubrania i butów przez oskarżonego.

Za pełnowartościowy materiał dowodowy Sąd uznał wydaną w sprawie opinię sądowo – lekarską dotyczącą określenia obrażeń ciała jakich doznała J. G.. Została ona wydana przez biegłą sądową z zakresu medycyny sądowej, a jej wydanie zostało poprzedzone badaniem pokrzywdzonej. Opiniująca stwierdziła, że powstałe u badanej obrażenia są typowe dla wielokrotnych nachwytów opuszkami palców i paznokciami i były następstwem szamotaniny. Biegła wskazała, że w skutek doznanych obrażeń ciała i J. G. doszło do naruszenia funkcji obu kończyn górnych na okres nieprzekraczający 7 dni. Opinia jest jasna i w sposób logiczny uzasadniona. Obrażenia pokrzywdzonej zostały również potwierdzone w protokole oględzin ciała, który koresponduje z opinią sądowo – lekarską.

Powyższym ustaleniom, pozwalającym odtworzyć jasny, pełny i logiczny przebieg dokonania przez K. Z. i P. S. przestępstwa rozboju, przeczą jedynie wyjaśnienia P. S. oraz zeznania K. Z. złożone w toku rozprawy. Zmiana wyjaśnień przez oskarżonego i zaprzeczenie poprzednio opisanej roli w dokonaniu rozboju, nie powoduje automatycznie, że wcześniejsze wyjaśnienia tracą moc, lecz obliguje Sąd do analizy powodu tej zmiany i oceny wiarygodności zeznań złożonych na rozprawie.

Wyjaśnienia oskarżonego złożone w toku rozprawy są całkowicie nieprzekonujące, niespójne i nielogiczne.

Po pierwsze: P. S. nie wyjaśnił w przekonujący sposób dlatego w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do winy i złożył obszerne wyjaśnienia opisujące sposób popełnienia przestępstwa, odmówił odpowiedzi na pytania dotyczące owych rozbieżności, wskazywał tylko ogólnikowo, że był w amoku, był przestraszony, mówił, co mu przyszło na myśl.

Jednak wbrew tym twierdzeniom: wyjaśnienia z postępowania przygotowawczego nie są chaotyczne, nielogiczne, niepełne. Wręcz przeciwnie: w sposób kompletny, logiczny i szczegółowy opisują przebieg zdarzenia i znalazły szerokie poparcie w zebranym materiale dowodowym. Zwrócić należy uwagę, że w toku rozprawy głównej P. S. podtrzymał szereg okoliczności faktycznych opisywanych w pierwszych wyjaśnieniach: prośbę Z. o przyniesienie mu ubrań, zakup napoju energetycznego, pytanie o nóż, spotkanie ze Z. już po napadzie. Zaprzeczył tylko i wyłącznie tym okolicznościom, które bezpośrednio narażały go na odpowiedzialność karną: uzgodnieniu ze Z., że dokonają napadu oraz temu, by stał na czatach. Świadczy to zdaniem Sądu dobitnie o tym, że w toku rozprawy głównej oskarżony przedstawia wersję zmierzającą do uniknięcia grożącej mu surowej kary za popełnione poważne przestępstwo. W żaden sposób nie świadczy to natomiast o tym, by składając wyjaśnienia w postępowaniu przygotowawczym P. S. był w amoku albo mówił „co mu przyjdzie na myśl”. Raczej składając wyjaśnienia krótko po zdarzeniu spontanicznie opowiedział w sposób prawdziwy cały jego przebieg, zaś obecnie po zastanowieniu chciałby uniknąć grożącej mu kary.

Po drugie: niespójność i niekonsekwencję w relacji oskarżonego z rozprawy głownej najwyraźniej widać w jego wyjaśnieniach w przedmiocie próby uzyskania noża. W toku pierwszej rozprawy oskarżony potwierdził swoje wyjaśnienia z postępowania przygotowawczego, w których wskazał, że K. Z. próbował uzyskać od obcych mężczyzn nóż. W trakcie drugiej rozprawy, składając wyjaśnienia po K. Z. – który próbował zeznawać na korzyść oskarżonego, negując jego udział w popełnieniu przestępstwa – oskarżony zaprzeczył wyjaśnieniom w kwestii noża złożonym na poprzedniej rozprawie i stwierdził, że nie wie dlaczego wcześniej wyjaśniał odmiennie. Nie potrafił w żaden sposób uzasadnić zmiany swojej relacji w tym przedmiocie. Niespójność jego wyjaśnień jednoznacznie świadczy o tym, że intencją P. S. w toku rozprawy głównej nie było przedstawienie przebiegu zdarzenia w sposób zgodny z prawdą, lecz po prostu w sposób doraźny i korzystny dla siebie zmienia on linię obrony.

Wyjaśnień oskarżonego złożonych w toku rozprawy w żaden sposób nie uprawdopodobniają zeznania K. Z. złożone przed Sądem. Stwierdził on, że jego relacja jest odmienna, ponieważ wyjaśniając przed organami ścigania chciał rozłożyć winę na dwie osoby w nadziei, że dostanie łagodniejszy wyrok i liczył na uchylenie aresztu. Jego zeznania są niewiarygodne głównie z tych samych powodów, co wyjaśnienia P. S., a więc z uwagi na fakt, że relacja z postępowania przygotowawczego jest spontaniczna, pełna, szczegółowa, przekonująca, znalazła szerokie potwierdzenie w zebranym materiale dowodowym i jest zgodna z relacją drugiego ze współsprawców. Zbieżność relacji obu mężczyzn, wyklucza przyjęcie, że kłamali oni w swoich wyjaśnieniach a rola P. S. w popełnieniu rozboju została przez nich wymyślona.

Wobec powyższego Sąd uznał, że zeznania K. Z. – wobec którego 4 listopada 2015 r. został wydany wyrok skazujący za popełnienie rozboju – są nieprawdziwe i mają na celu uchronienie P. S. przed grożącą mu odpowiedzialnością karną. Zauważyć też należy, iż K. Z. nie miałby żadnego racjonalnego powodu, by w sposób nieprawdziwy obciążać odpowiedzialnością za popełnione przestępstwo inną, niewinną osobę. Wszak działanie wspólnie i w porozumieniu z inną osobą w żaden sposób nie mogło osiągnąć skutków wskazywanych przez niego, to jest „rozłożenia winy na dwoje”, łagodniejszego wyroku czy uchylenia aresztu. Przeciwnie – współdziałanie z inną osobą jest okolicznością potęgującą stopień społecznej szkodliwości czynu, co wpływa na zaostrzenie kary.

Wobec jednoznacznej wymowy opisanych wyżej wyroków Sąd przypisał oskarżonemu sprawstwo co do popełnienia zarzucanego mu czynu. Sąd miął na względzie fakt, iż P. S. nie dokonywał własnoręcznie żadnej z czynności składających się na znamiona przestępstwa z art. 280 § 1 kk, to jest ani nie dokonywał zaboru pieniędzy, ani nie stosował przemocy wobec pokrzywdzonej.

Pamiętać jednak należy, iż konstrukcja współsprawstwa umożliwia przypisanie każdej ze współdziałających osób tego, co drugi współsprawca wykonał działając w wykonaniu uzgodnionego podziału ról. Nie jest przy tym konieczne by każdy ze współsprawców swoim zachowaniem realizował wszystkie znamiona czynu zabronionego. Istotą współsprawstwa bowiem jest realizacja części znamion czynu zabronionego, jak również przyczynienie się do realizacji takiego czynu, w sensie wzajemnego dopełniania się zachowań poszczególnych sprawców. Zachowanie współsprawcy polega na tym, że działa on z zamiarem wspólnej realizacji znamion czynu, na wspólny rachunek, zgodnie z przyjętym podziałem ról ( postanowienie Sądu Najwyższego - Izby Karnej z dnia 5 grudnia 2007 r., V KK 120/07, Legalis nr 114247). Co więcej, wykonuje czyn zabroniony wspólnie i w porozumieniu z inną osobą (art. 18 § 1 kk) także ten, kto nie biorąc osobiście udziału w czynności sprawczej tego czynu, swoim zachowaniem zapewnia realizację uzgodnionego z tą osobą wspólnego przestępczego zamachu ( postanowienie Sądu Najwyższego - Izby Karnej z dnia 20 kwietnia 2004 r., V KK 351/03, Legalis nr 62930).

Wobec powyższych ustaleń Sąd uznał, że uprzednie nawiązanie przestępczego porozumienia z K. Z. co do dokonania kradzieży, dostarczenie mu ubrań i butów, które miały utrudnić rozpoznanie i zapewnić możliwość ucieczki, sprawdzenie rozmieszczenia kamer oraz ilości osób stanowiących personel sklepu, stanie na czatach, następnie przyjęcie od Z. pieniędzy skradzionych ze sklepu, wszystkie te czynności dokonane przez P. S. jednoznacznie świadczą o tym, że działał on w celu realizacji wspólnego zamiaru dokonania kradzieży. Fakt, iż P. S. zgodził się stać na czatach nawet w sytuacji, gdy sprawcy pytali o nóż świadczy dobitnie, że zamiarem swoim obejmował nie tylko sam fakt dokonania kradzieży, ale też możliwość użycia przemocy albo groźby przez drugiego ze sprawców.

Powyższe oznacza, że P. S. działając wspólnie i w porozumieniu z K. Z. dopuścił się przestępstwa kwalifikowanego z art. 280 § 1 kk.

Sąd przypisał oskarżonemu również winę odnośnie popełnienia zarzucanego mu czynu, albowiem nic nie wskazuje na to, by działał on w stanie zniesionej lub znacznie ograniczonej poczytalności.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 i następnych kodeksu karnego.

Stopień społecznej szkodliwości czynu oraz stopień winy Sąd ocenił jako większy niż średni. Oskarżony jest jeszcze osobą młodą, choć dane z akt spraw rodzinnych świadczą, że mimo młodego wieku jest już zdemoralizowany. (...) popełnienia przestępstwa pochodziła od K. Z., którego rola w tym zdarzeniu była większa, mianowicie to on stosował przemoc i dopuścił się kradzieży. Udział P. S. był znacznie mniejszy.

W konsekwencji Sąd uznał, że kara pozbawienia wolności nawet w dolnej granicy zagrożenia z art. 280 § 1 kk byłaby nadmiernie surowa przy uwzględnieniu młodego wieku oskarżonego oraz prymatu celów wychowawczych, jakie kara ma spełnić wobec niego.

Za adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu i stopnia winy oraz właściwą z punktu widzenia celów wychowawczych Sąd uznał karę mieszaną, to jest karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz orzeczona z nią jednocześnie karę ograniczenia wolności w rozmiarze 2 lat z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, dozorowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.

Krótkoterminowa kara pozbawienia wolności wykaże oskarżonemu nieopłacalność popełniania przestępstw, zaś kara ograniczenia wolności winna wdrożyć go do funkcjonowania w społeczeństwie i spełni cele wychowawcze.

Na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył okres jego zatrzymania i tymczasowego aresztowania w sprawie.

Na podstawie powołanych w wyroku przepisów Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, ponieważ jego sytuacja materialna uzasadnia przypuszczenie, że nie będzie on w stanie ich uiścić. Ponadto, Sąd przyznał obrońcy oskarżonego koszty pomocy prawnej udzielonej z urzędu.